Kan een stad gelukkig zijn? Of enigszins gelukkig worden? En als je een stad gelukkig kan maken, wat maakt een stad dan gelukkig? En bestaat er een uitgebluste stad? En hoe wakker je het vuur weer aan? Marcel Kolder vraagt dit zich af.
Het is een feit dat mensen die positieve gedachten hebben, creatiever zijn en beter presteren. Een gedachtesprong: Zou een positief ingestelde gemeenteraad of ambtenarenapparaat, ontdaan van bijvoorbeeld handhavings- en planningsangst, van invloed zijn op het welbevinden van de stad? Zou de stad beter presteren en creatiever worden? En zou je dat dan kunnen sturen?
Eigen regie.Aan de basis van menselijk geluk staat autonomie. Zelf kunnen bepalen hoe je je eigen leven inricht. En als je die regie over je eigen leven doortrekt naar de stad: Is de mate van hoe je mede je eigen stad inricht, ontwerpt, op alle niveaus bepalend voor het stedelijk geluk. En daarmee bedoel ik ècht de regie over je eigen stad krijgen, ver voorbij je eigen voortuin mogen inrichten of de jaarlijkse straatbarbecue organiseren. Samen bankjes ontwerpen, kiosken plaatsen, beplanting en je bomen uitkiezen, pleinen inrichten, parken aanleggen en zelfs hele wijken ontwerpen.
De burger als virtueel stadsmaker. Dat kan steeds slimmer, en steeds makkelijk. Via social media en internet kunnen we samen beslissen in welk gebouw de burgemeester straks zetelt. Wordt het een vrolijk gebouw, of een marmeren mausoleum? Juist dan worden inwoners stadsmaker en landmaker. En verklein je de kloof tussen overheid en burger.
Positive Design. In Delft heeft de faculteit Industrial Design het Delft Institute of Positive Design opgericht. En biedt daarmee kansen voor architecten en ontwerpers om dingen te ontwikkelen die inspireren en rijke ervaringen bieden, en zo betekenis geven aan de diverse functies van je stad. Hopelijk betrekken ze tegelijkertijd de passie en denkkracht van inwoners in die stadsmakerij. Burgers weten het vaak beter dan de gemiddelde ambtenaar. Toch?
Recept? Is dit een recept voor een gelukkige stad? We zouden het niet weten. Maar het voelt wel ‘gelukkiger’ als je mee kon denken over ruimte voor groen, voor cultuur, voor werkgelegenheid, voor je gezin, voor je woning, midden in de stad als je jong bent, naar de buitenranden als je kinderen hebt, alles passend bij je levensfase en jouw idee van jouw stad.
Ik denk dat ontwerpers, architecten, planners, makers, zich wel degelijk zich iets kunnen aantrekken van wat mensen beweegt en wat zij vinden van hun eigen stad. En serieus, ik weet heel zeker, terugkomend op de titel, een gelukkige stad heeft veel minder kans op een burn-out.
Kijk ook eens op De Gelukkige Stad
DRAOIDH 